“Als de gemeente de straat 20 cm zou ophogen, dan zouden we écht toegankelijk zijn voor iedereen”, verzucht Loes Baas van bakkerij Baas. Ondanks de lastige ingang van de winkel, heeft de bakker in het Noordhollandse Hoogwoud veel werk gemaakt van toegankelijkheid. “We zijn ons heel bewust van onze rol.”
“Het grootste obstakel ligt buiten: de straat. De straat is verzakt en daardoor hebben we een hoogteverschil van bijna 20 centimeter. En dat is echt heel veel. Zodra iemand aankomt met een rolstoel, scootmobiel, rollator of kinderwagen, leggen we de oprijplaat neer. Het kaartje in de etalage doet wonderen!”
“Er zijn ook klanten die daarom liever buiten blijven. Wij lopen dan even naar ze toe voor hun boodschappenlijstje. We brengen ook vaak boodschappen bij mensen thuis. Ze bellen ons dan om hun bestelling door te geven. Sinds kort kan dat ook via onze webshop. Dat is denk ik de manier waarop veel ondernemers in dorpen hun toegankelijkheid regelen.”
“In veel bakkerwinkels staat tegenwoordig een grote tafel in het midden. En gezellige manden met producten op de grond. Dat ziet er leuk uit, maar is ontzettend onhandig voor klanten met een scootmobiel, rollator of kinderwagen. Wij hebben de winkel daarom heel open en ruim gehouden. En er staan geen spullen op de vloer. Iedereen heeft genoeg bewegingsruimte.”
“Wist je dat mensen in een rolstoel in winkels vaak omhoog moeten kijken? Ze kunnen de prijskaartjes dan bijvoorbeeld niet lezen, zeker als ze wat gekanteld hangen. In onze winkel staat daarom alles redelijk laag, ook in de vitrine van de toonbank. Dat is prettig voor rolstoelers, maar ook voor klanten die even op hun rollator willen zitten. En ons pinapparaat is draadloos, dat kunnen we overal in de winkel gebruiken.”
“Een slechtziende klant vertelde mij ooit hoe belangrijk goed licht voor haar was. Dat heb ik onthouden. En toen we nieuwe verlichting in de winkel nodig hadden, heb ik haar om advies gevraagd. Goed licht maakt echt een groot verschil. Ook de prijskaartjes hebben we aangepast, met extra grote letters en veel contrast.”
In de winkel staat een stevige kruk voor mensen die slecht ter been zijn.
“We hebben geen muziek meer aan de winkel. Muziek kan heel storend zijn voor slechthorenden en voor mensen met een gehoorapparaat. We missen de muziek niet hoor. Het is in de winkel altijd rumoerig.”
“Zo nu en dan komt er een klant met een assistentiehond. Hoewel we honden niet toelaten in de winkel, is deze hond natuurlijk welkom. We hebben gemerkt dat de geur van vers brood wel wat met zo’n hond doet, hij wordt daar onrustig van. Deze klant heeft dan ook nooit te wachten, we helpen hem altijd direct.”
“Als de gemeente de straat 20 centimeter zou ophogen, dan zouden we écht toegankelijk zijn voor iedereen. En met een stoep of een afgebakend voetpad zou het ook een stuk veiliger zijn. Onze geklinkerde straat is bol aangelegd en er kan aan twee kanten worden geparkeerd. Dat is onveilig voor mensen met een rolstoel of scootmobiel.”
“We overleggen regelmatig met onze medewerkers hoe we onze klanten het beste kunnen helpen. Iedereen brengt zijn eigen ervaring in. Sommige collega’s hebben een familielid met met een beperking, of een ouder met dementie. Ze zijn zich heel bewust van hun rol. Zelf ben ik sinds 6 jaar afhankelijk van een rolstoel. Daardoor ben ik mijn winkel toch anders gaan bekijken!”