Marieke van Gastel: “Ik bepaal vaak waar de groep heengaat”

Marieke over toegankelijke uitjes: “Als ik er niet bij kan zijn, gaat de hele groep ergens anders heen.”

Marieke lacht hartelijk als ze zichzelf omschrijft als een echte bourgondiër. Ze houdt van uit eten, gezellige terrasjes en bioscoopavonden met vrienden. Als rolstoelgebruiker met hulphond is spontaniteit echter geen optie. Elk uitje vereist dagen voorbereiding.

Foto van Marieke met haar hulphond, haar vriendinnengroep staat om haar heen.

Fotografie: Vincent van den Hoogen

Toegankelijke uitjes bepalen waar de groep naartoe gaat

Meestal ben ik degene die het organiseert, omdat ik weet waar ik binnen kan. Als ik niet binnen kan zijn, gaan we er niet naar toe.

Marieke organiseert bijna alle uitjes met vrienden. Niet omdat ze een controlfreak is – al geeft ze met een lach dat ook toe – maar ook uit pure noodzaak. “Voor elk uitje ben ik meestal al een aantal dagen van tevoren bezig met planning. Hoe zit het met het gehandicaptenparkeerbeleid? Kan ik naar binnen? Hebben ze een drempel? Is de deur breed genoeg? Doen ze moeilijk omdat ik een hulphond heb?”

Buitengesloten door onbegrip

Niet alle ervaringen zijn positief. Bij een hip, nieuw restaurant werd Marieke geweigerd: “De medewerker zei: ‘Honden zijn niet toegestaan.’ Ik legde uit dat het een hulphond is, maar ze hielden vol. Blijkbaar waren zij niet op de hoogte dat het bij wet geregeld is dat een hulphond moet worden toegelaten.

Ik heb die hond nodig vanwege mijn beperking. Dan wijs je mij ook af als persoon.

De frustratie was zo groot dat ze haar verhaal op social media deelde. De reactie was overweldigend, binnen een uur 1000 keer gedeeld. “Ik voelde me gesteund door al die mensen die het niet accepteerden.”

Op feestjes ervaart ze soms een andere vorm van uitsluiting doordat ze niet overal bij kan: “Mensen bedoelen het niet verkeerd, maar vergeten dat ik er ook ben.” “Dan sta je daar maar, wachtend tot iemand naar je toekomt. Je voelt je verbonden én tegelijk zo eenzaam.”

Je voelt je dan wel buitengesloten. Je bent afhankelijk dat mensen naar jou toe komen. Ik kan niet zelf naar iemand toe gaan en een gesprek aanknopen. Je voelt je dan wel een beetje als het vijfde wiel aan de wagen.

Marieke zit in haar rolstoel in de bioscoop, haar vriendinnengroep zit naast haar.

Fotografie: Vincent van den Hoogen

Een simpele oplossing maakt een wereld van verschil

Het contrast is groot bij Pathé: “Bij Pathé ben ik altijd heel erg welkom. Als de poortjes niet goed werken voor mijn hulphond, openen ze een ander poortje. Ze hebben lage kassa’s, goede rolstoelplekken waar de hond naast me kan liggen. Ik kan altijd vragen om water voor de hond. Ze houden deuren open zodat je er goed door kan. Heel servicegericht.”

Toegankelijkheid raakt de hele groep

“Toegankelijkheid is superbelangrijk voor mijn sociale kring, want dan hoeven zij zich niet druk te maken,” vertelt Marieke. Het omgekeerde geldt ook: vrienden vergeten soms toegankelijkheid te checken. “Aan de ene kant een compliment, ze zien me niet als beperkt, maar het is verdomd lastig als je dan niet binnen kan.”

Tips die het belangrijkste zijn

Marieke’s advies voor ondernemers: “Ga in gesprek met mensen met een beperking. Vraag: hoe kan ik dat beter organiseren?” Simpele aanpassingen die veel impact hebben:

  • Opritje bij drempels
  • Alvast een stoel wegzetten voor de rolstoel bij een tafel
  • Water voor hulphond
  • Rustige plek voor hulphond
  • Eten voorsnijden in de keuken
  • Prullenbakken die met de hand open kunnen.

Het gaat niet om dure verbouwingen. Het gaat om zien dat er een mens binnenkomt.

Een bijzonder voorbeeld: “Ik kan zelf mijn eten niet snijden. Als de ober vraagt: ‘Zal ik vragen of de kok uw vlees even in stukjes snijdt?’ Het zijn kleine dingen die weinig moeite kosten, maar het geeft een extra fijn gevoel dat je welkom bent.”

Toegankelijkheid is gastvrijheid

Voor ondernemers die denken dat toegankelijkheid te duur is, heeft Marieke een duidelijke boodschap: “Er zijn heel veel kleine quick-wins die eigenlijk niks kosten. Een oprijplankje is niet duur. Vlees snijden of een stoel wegzetten kost niks extra.”

Je hoeft niet meteen 100% toegankelijk te zijn. Als je kleine dingen aanpast waardoor je toegankelijker wordt, zijn dat voor heel veel mensen al pluspuntjes.

Marieke blijft positief: “Het is geen onwil, maar gebrek aan bewustwording. Als je er niet mee geconfronteerd wordt, sta je er minder bij stil.” Haar tip? “Ga eens met een kinderwagen op stap. Dan zie je wat wij dagelijks meemaken.”

Wil je weten hoe toegankelijk jouw onderneming is? Doe de test en ontdek jouw persoonlijke plan van aanpak.

Doe de test

Deze verhalen maken deel uit van de campagne ‘Samen genieten van vrije tijd’ van MKB Toegankelijk. Meer inspirerende ondernemersverhalen vind je op de website.

Naar overzicht ervaringen

Fleur van Puijenbroek: “Ik geniet nooit alleen”

Marieke van Gastel: “Ik bepaal vaak waar de groep heengaat”

Zo maak je jouw winkel of horecazaak toegankelijk